O rasie Maine Coon

Więcej o rasie Maine Coon

Jaki charakter ma Maine Coon?

Wyjątkowość tej rasy widoczna jest zarówno w wyglądzie jaki i charakterze. Maine Coon zwany "łagodnym olbrzymem" to przede wszystkim kot silnie przywiązujący się do człowieka, bardzo towarzyski, delikatny, łatwy we współżyciu i gadatliwy. Wspaniałe w Maine Coonach jest to, że szukają bliskości człowieka i z olbrzymią ciekawością uczestniczą w wielu domowych obowiązkach. Kotki tej rasy to zwykle bardzo troskliwe matki, z ogromnym oddaniem opiekujące się swoim, często licznym potomstwem. Zdarza się również, że kocury biorą czynny udział w wychowywaniu kociąt. Tu z przyjemnością podajemy przykład bardzo wyjątkowego kocura -tatusia naszych kocich skarbów -KEVIN Koralia Cat's*PL.   nasz cudowny kocur również przejął obowiązki wychowawcze przy swoich dzieciach,  Pomimo wszelkich cech wspólnych typowych dla rasy, powiedzenie "Ilu ludzi tyle charakterów", jak najbardziej ma odniesienie do kotów. Podczas gdy jedne będą uwielbiały noszenie na rękach, wylewne czułości, inne będą preferowały okazywanie uczuć w określony sposób w wyznaczonym przez nie czasie a nawet miejscu. Różna może być np. aktywność, temperament; od rozbrykanych po bardzo spokojne, od odważnych po ostrożene, nieufne wobec obcych, od bardzo ciekawskich po... mniej ciekawskie, od głośnych i gadatliwych po... lubiące czasem podyskutować. Maine Coon to bardzo inteligentne stworzenie, należy jednak pamiętać, że podobie jak ma to miejsce u dzieci, koty uczą się w zróżnicowanym, indywidualnym tempie; niektóre szybko, inne potrzebują troszkę więcej czasu.

Pochodzenie rasy

Koty Maine Coon (MCO) uważane obecnie za narodową rasę Kanady, wywodzą się z Północnej Ameryki, a po raz pierwszy napotkano je na terytorium zwanym Nową Anglią. O powstaniu tej rasy krążą różne teorie. Według jednej z nich, niemożliwej z punktu widzenia genetyki, koty Maine Coon są wynikiem skrzyżowania kota domowego z szopem praczem. Hipoteza ta, w połączeniu z faktem, że MCO żyły dziko w stanie Maine, ma wyjaśniać nazwę tej rasy (coon z ang. szop). Bardziej prawdopodobna jest teoria, że koty znane dziś jako Norweskie Leśne, dotarły do Ameryki na statkach wikingów i wyniku skrzyżowania z miejscowymi kotami dały początek nowej rasie. Koty Maine Coon po raz pierwszy pokazano na wystawie w 1860r. w Nowym Jorku, ale nie były one w tamtym czasie uznawane za odrębną rasę. Jako pierwsze zmieniło to USA, gdzie w 1976 utworzono Maine Coon Breeders and Franciers Association. FIFe oficjalnie uznała rasę Maine Coon 7 lat później.

Jak żywić kota?

Dorosły Maine Coon powinien jeść 2-3 razy dziennie (kociak 3-4 razy dziennie) i zawsze mieć w miseczce kocie chrupki i wodę. W codziennym menu nie powinno też zabraknąć świeżego mięsa. Każdy z moich kocich przyjaciół dostaje dziennie 2 saszetki mokrej karmy, porcję mięska w ramach trzeciego posiłku oraz suchą karmę i wodę bez ograniczeń -może nie jest to wzór kociej diety, ale dostosowana jest ona do upodobań koteczków.

Jak dbać o wygląd kotka?

SIERŚĆ
Maine Coon to kot półdługowłosy, dlatego wymaga systematycznego wyczesywania specjalną szczotką lub grzebieniem. Nie jest to czynność ani skomplikowana, ani też czasochłonna. Przyzwyczajony do niej kotek będzie traktował ją jak przyjemność lub zabawę. Szczególną uwagę należy zwrócić na ogon -tu włosy odrastają znacznie wolniej, dlatego należy czesać go bardzo delikatnie. Zabieg wyczesywania nie tylko zapobiega tworzeniu się kołtunów ale też usuwa znaczną część sierści, która wypadła. Oczywiście, przy całej tej obfitości futra, nie uda się wyczesać wszystkich martwych włosów, ale w połączeniu z pastą odkłaczającą dajemy kotu radość korzystania z niezatkanego przewodu pokarmowego.

Podstawą jest systematyczność, jeśli kot czesany jest 2-3 razy w tygodniu to zarówno on, jak i jego przyjaciel człowiek nie stwarzają sobie nawzajem kłopotów.

Dodatkowo, warto co kilka miesięcy wypudrować sierść -poprawia to jej wygląd i nadaje połysku. Należy jednak pamiętać, że co jakiś czas trzeba też kotka wykąpać w kocim szamponie aby usunąć zalegający przy skórze puder (ważne podczas kąpieli jest, by do uszu kota nie dostała się woda). Najkorzystniejsze dla kota i opiekuna jest, moim zdaniem, mycie i pudrowanie na zmianę.

W przypadku kocurów niekastrowanych konieczne jest też "pranie" (przy użyciu pasty groomerskiej) przetłuszczającego się u nasady ogona. Owe przetłuszczanie ma związek z wydzielaniem się w tym miejscu hormonów. Drugim takim punktem jest zewnętrzna nasada uszu. U wykastrowanego kocura czyszczenie ogona odbywa się bardzo rzadko, może nawet pokrywać się to z okresowym pudrowaniem i (lub tylko) kąpielą, lecz często jest całkowicie niepotrzebne. 

PAZURKI
Ważnym elementem pielęgnacji wszystkich kotów, które nie mają możliwości wychodzenia na dwór, jest obcinanie pazurków. Zabieg należy powtarzać co 2-4 tygodnie (w zależności od potrzeby) specjalnymi cążkami. Dobrze jest też zapewnić kotu powierzchnię, na której będzie mógł sam ścierać sobie pazurki -na rynku dostępne są drapaki w przeróżnych formach, wielkościach, kształtach i kolorach. Domowy drapak nie eliminuje konieczności kontrolowania długości kocich pazurów, ale jego zakup będzie korzystny dla obu stron: kot zaspokoi swoją naturalną potrzebę a człowiek nie będzie miał podrapanych mebli.

USZY
Ponad to, warto co jakiś czas zajrzeć do uszu koteczka, jeśli są brudne można je wyczyścić wacikiem zamoczonym w przeznaczonym do tego preparacie. Jeżeli w uszach widoczna jest ciemna wydzielina, co u kotów raczej normalne nie jest, konieczna jest wizyta u weterynarza. 


OCZY

W przypadku kotów o jasnej oprawie oczu dobrze widoczne są zabrudzenia powstałe przez łzy. Dlatego, i o te okolice również trzeba zadbać, przecierając je delikatnie wacikiem nasączonym przegotowaną, letnią wodą lub specjalnym preparatem. Ropiejące, oczy mogą zwiastować zapalenie błon śluzowych, dlatego należy skonsultować takie objawy z lekarzem weterynarii.